مرداد سال گذشته از دختری نوشتیم که در نوزدهسالگی قطع نخاع شد اما با عزم و اراده پولادین در بیستوهشتسالگی به عنوان یکی از هفترکورددار تپانچه کشور در جامعه ورزش معلولان درخشید.
در آن گزارش که با عنوان «تیر خلاص به دل ناامیدیها» چاپ شد، گفتیم که نسرین شاهی یکی از سه امید مشهدیها برای اعزام به مسابقات جهانی تیراندازی معلولان است. حالا بعد از یک سال او مدال طلای جهان را به گردنش آویخته و ایستاده بر قله آرزوها، از کرهجنوبی به مشهد بازگشته است.
نسرین شاهی امسال در بیستونهسالگی دو طلای مسابقات جهانی را از آن خود کرد. یک مدال طلای انفرادی در رشته تپانچه بادی 10متر و یک مدال طلا در رشته میکس تپانچه بادی 10متر که به همراه محمدرضا میرشفیعی به دست آورد. دختری که سال گذشته آرزوی ایستادن بر روی سکوی جهانی را داشت خیلی زود به این خواسته دست پیدا کرد و دست پر از مسابقات جهانی تیراندازی 2022 کره جنوبی به کشورمان بازگشت.
او که معتقد است توقف هیچوقت معنا ندارد، همچنان برای درخشیدنهای بیشتر در آینده ورزشی خود امیدوار است. میگوید: «قطع نخاع برای من نهتنها نقطه توقف نبود بلکه از آن سکوی پرشی ساختم برای رسیدن به آرزوهایم. سال قبل که گفتم آرزوی به دست آوردن طلای جهان را دارم، چشماندازی بلندمدت پیشرویم بود و فکر نمیکردم به این زودیها به این آرزو دست پیدا کنم، اما با انگیزهای که اطرافیانم در من ایجاد میکردند، هر روز بیشتر از گذشته برای تمریناتم وقت میگذاشتم و مطمئن بودم بالأخره این مدال طلا را به دست میآورم.»
شاهی با همان خنده امیدوارانهاش ادامه میدهد: «وقتی برای مسابقات اعزام شدیم به خودم قول دادم که مدال بیاورم، اما رنگ آن مدنظرم نبود. با خودم میگفتم حداقل یک برنز یا درنهایت نقره را باید به دست بیاورم اما خدا کمک کرد و دو مدال طلا جهانی را کسب کردم.»
در مسابقات جهانی کرهجنوبی 11تیرانداز زن و مرد از ایران حضور داشتند که نسرین شاهی هم یکی از آنها بود. او به همراه مربیاش، مصطفی خادم، تنها مشهدیهایی بودند که در این رقابتها حضور داشتند.
شاهی از تمرینات فشرده و اردوهای پیاپی در این یک سال میگوید و تعریف میکند: «از زمانی که برای تیم ملی انتخاب شدم هر 15روز به اردو میرفتیم و 10روز تمرینات فشرده داشتیم. این اواخر بااینکه فاصله بین اردوها کمتر شده بود، هیچگاه ابراز خستگی نمیکردم تا بتوانم خودم را برای مسابقات جهانی آماده کنم.
سطح مسابقات برای من که اولین بار بود در یک رقابت برونمرزی شرکت میکردم بسیار بالا بود اما با دو مدال طلایی که به دست آوردم بیشتر از قبل به نیروی اراده ایمان آوردم و اکنون هم تا به دست آوردن مدال طلای المپیک به تلاش بیوقفهام ادامه میدهم.»